یلدا بلندترین شب سال . شبی که بیشتر به تعریف خاطرات می‌گذرد.بهتر دیدیم یادی کنیم از دوستان قدیمی خودمان و خاطرات یلدائیمان.
شب یَلدا یا شب چِله آخرین روز آذر ماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است.
ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بزرگ‌تر شده و
تابش نور ایزدی افزونی می‌‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش
خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می‌کردند.
یلدا
یادآور اندیشه ها و احساسات متنوع
سنتی قدیمی و ریشه دار
و مملو از ارزش هایی عجین با روح ایرانی است
یلدا
یادآور به حاشیه رانده شدنمان و بازگشت دوباره مان است
اینک!
شب است و بی ماه
شب است و بی هیچ ستاره
اما شب است و امید طلیعه صبح
وقتی نور، تورا می زاید ،
دردانه وار در بطن صدف برف ، زیستن را
به جشن می نشینی
یلدا شب بلند آرزو هاست!
آرزوهای من ، آرزو های تو
و هر چه نام آروزست بر آن
سفره را بگسترانید!
شب یلدایتان بلند و پر از خاطره